பெரியார் தமிழின துரோகியா?

திருக்குறள் குறித்த பெரியாரின் கருத்தை தோழர் தமிழச்சி அவர்கள் பதிவிறக்கம் செய்துள்ளார்கள். அதற்கு அரைபிளேடு எனற நணபர் தனது பதிவில் மறுப்பாக ஒரு விவாதத்தை கிளப்பியுள்ளார். அவ்விவாத பின்னோட்டமாக இது எழுதப்படுகிறது.

தமிழச்சியின் பெரியார் மூலக்கட்டுரை இணைப்பு: http://thamilachi.blogspot.com/2007/09/blog-post_5727.html

அரைபிளேடு அவர்களின் மறுப்பிற்கான இணைப்பு:
http://araiblade.blogspot.com/2007/09/blog-post_08.html

பெரியாரின் கருத்துக்கள் விமர்சனத்திற்கு அப்பாற்பட்டவை அல்ல। ஆணால், அவரை தமிழ் விரோதி என்று சொல்வது அதுவும் அவரது பக்தனாகவும் அவரது கொள்கைப் பற்றாளனாகவும் காட்டிக் கொண்டு கொஞ்சம் விஷமத்தனமானதுதான். தாய் தன் பிள்ளையை கண்டிப்பதைப் பொன்றதல்ல தமிழ் குறித்த பெரியாரின் இந்நிலைப்பாடு. தெளிவாக பெரியார் தனது கலகத்தன்மையை இங்கு வெளிப்படுத்துகிறார். நிறுவனமயப்படுத்தப்பட்ட எந்த ஒன்றும் கெட்டித்தட்டிப் போய் சமுக வளர்ச்சியை தடை செய்யவே செய்யும். இதுதான் விஞ்ஞானம் வரலாறு. பெரியாரைவிட கடவுளை மூடநம்பிக்கையை எதிர்த்த பெளத்தம் ஒரு நிறுவனமாகி என்று என்னவாகியது என்பதை வரலாறு நமக்கு காட்டித் தந்தள்ளது. அல்புருணி என்கிற அரேபிய யாத்ரிகன் ஆர்யபட்டர் போன்ற விஞ்ஞானிகள் பற்றி எழுதும்போது அற்புதமான விஞ்ஞான கருத்தோட்டங்களைக் கொண்டுள்ள இவர்கள் எல்லாவற்றையும் இறுதியில் கடவுள் என்கிற கண்ணுக்க தெரியாத ஒன்றிற்குள் அடக்கிவிடுகிறார்கள் என்றான். இந்திய சிந்தனைமுறையின் இந்த புள்ளியை பெரியார் சரியாக கண்டுணர்ந்தார். நாத்திகம் என்பது பெரியாருக்கு முன்பே இந்திய தத்துவ சிந்தனையில் உள்ள ஒன்று. அதன் அழிக்கப்பட்ட வரலாற்றை மீட்டு உலகாயுதமாக ஆய்வாளர்கள் முன்வைத்துள்ளனர். கடவுள் தோன்றியபோது அதனை எதிர்ப்பவர்களும் தோன்றிவிட்டார்கள்.

ஆக, பகுத்தறிவிற்கு புறம்பான எந்த அபிமானங்களையும் உணர்வுகளையும் பெரியார் எதிர்த்தார். அதில் ஒன்றான பாஷாபிமானத்தையும் எதிர்த்தார். தனது பகுத்தறிவிற்கு உட்படாத எதையும் ஏற்காதே என்பதுதான் பெரியாரின் கொள்கை. சமுகத்தை பின்னோக்கி இழுக்கும் மத, சாதிய, பழம்பெருமைகளை, புராணங்களை அவர் இக்கண்ணோட்டத்துடனேயே அனுகினார். தனது கொள்கைகளே வழிபாட்டுக்குரியதாக மாறிவிடாதிருப்பதில் எச்சரிக்கையாக இருந்தார். சுயமரியாதை என்பதை ஒரு வாழ்வணுபவமாக மாற்ற முயன்றார். நமது உணர்வின் உடலின் ஒரு கூறாக அது மாற வேண்டும் என்பதுதான் பெரியாரின் கொள்கையாக நடைமுறையாக இருந்தது.

தமிழை அவர் எதிர்த்தார் என்று பெரியாரிடம் கேள்வி கெட்பதற்கு முன்பு. தமிழ் குறித்தும் நமது கண்ணோட்டத்தை நாமே கேள்விக் கேட்டுக்கொள்ள வேண்டியது அவசியம். தமிழ் என்பது மொழி மட்டுமல்ல அது ஒரு கருத்துருவம் (idelogy). கருத்துருவத்தின் மிக அடிப்படையான செயல் அது ஒரு உலக கண்ணோட்டம் என்பதுதான். இதன்பொருள் உலகை ஒரு மனிதன் பார்ப்பதற்கும் அல்லது மனித தன்னிலை (subject) உலகை அறிந்து கொள்ளவும் ஆன ஒரு கண்ணோட்டம். இத்தமிழ் கருத்துருவம் ஆங்கிலேய காலணீய காலத்தில் தமிழகத்தில் தனித்தமிழ் இயக்கங்கள்மூலமாக கட்டப்பட்டது. இக்கட்டமைப்பு இனவாததனமையுடன்தான் கட்டப்பட்டது. தமிழ் என்கிற கட்டமைப்பிற்குள் உள்ள இனவாதக்கூறு அடிப்படையில் எல்லா இனவாதக்கூறிலும் அடங்கியுள்ள பாசிசமாகவே வெளிப்படும. ஒரு தமிழன் உலகை தழிழ் என்கிற இனஅரசியலுடனும் தான் பார்க்கிறான் புரிந்த கொள்கிறான. இதுதான் தமிழ் இனவெறியாக மாறுகிறது. உரிமைகள் பறிக்கப்படும்போது தமிழினத்திற்காக குரல் கொடுப்பவன் அதுவே ஆதிக்கமாக மாறும்போது அதனை எதிர்ப்பதற்கும் தனது தன்னிலையை தயார்படுத்திக் கொள்ளவேண்டும். இம்மனநிலையே பெரியார் தனது தொண்டர்களுக்கு வளர்க்க விரும்பிய மனநிலை. அதனால்தான் பெரியார் கூறினார் மதாபிமானம், பாஷாபிமானம், குலாபிமானம், தேசாபிமானம் எல்லாவற்றையும் ஒருவன் விட்டுவிட வேண்டும் என்றார். தமிழை பெரியார் ஒரு இன அசியலுக்கான பாசிசத்தன்மையாக மாறிவிடக்கூடாது என்பதற்காக அதன் உன்னதங்களை போட்டு உடைத்தார். தமிழ் வழிபாட்டு மனோபாவத்தை தோலுரித்தார். அதனால்தான் மதச்சார்பற்றதாக முன்வைககப்படும் தமிழின் உன்னத காப்பியமான சிலப்பதிகாரம் உன்னத பொதுமறையான திருக்குறள் உன்னத இலக்கணமான தொல்காப்பியம் ஆகியவற்றை எடுத்துக் கொள்கிறார். இவற்றை போட்டடைப்பதன்மூலம் இவை நிராகரிக்கப்பட வேண்டியவை என்பதல்ல பொருள். இவற்றை உன்னதப்படுத்தப்படுவதின் அரசியல்தான் இதில் உள்ள பிரச்சனை.

சரி அடுத்து அரைபிளேடின் குறிப்பான பிரச்சனைக்கு வருவோம்। தமிழ் வழிபாட்டு மனோபாத்தை வெளிப்படுத்தும் அரைபிளேடிற்கு அவர் எடுத்துக் காட்டும் பெரியாரின் கூற்றகளே அவருக்கு பதில் கூறுவதுதான் இதில் முரண நகை. பெரியாரே அவருக்கு கீழ்கண்டவாறு பதில அளிக்கிறார்.

//தொல்காப்பியன் மாபெரும் துரோகி தொல்காப்பியன் ஆரியக்கூலி। ஆரிய தர்மத்தையே தமிழ் இலக்கணமாகச் செய்துவிட்ட மாபெரும் துரோகி. //

இது ஆய்வாளர்களால் நிரூபிக்கப்பட்ட கூற்று। தொல்காப்பியரின் அறிதல்முறை வடமொழிவழிவந்தது. ஒரு உதாரணம், மெய்ப்பாடுகள் தமிழில் எட்டுதான். சமஷ்கிருதத்தில் 9 அதாவது நவரசா என்பார்கள். சூத்திரம் என்கிற பாவடிவம் தமிழில் இல்லை. தொல்காப்பியர் இலக்கணம் சூத்திர வடிவிலானது. தொல்காப்பியம் வடமொழிச் சொற்களை தமிழின் சொல்பிரிவில் ஒன்றாக முன்வைக்கிறது. தொல்காப்பியம் தனது இலக்கண விதிமுறைகள் மூலம் தமிழ் நிலத்தை எப்படி எல்லைகளை வரையறத்து கட்டமைத்தது என்பதும் தமிழ உயர்வழக்கு மொழியாக எப்படி படித்தரப்படுததியது என்பது குறித்து எனது "மொழியும் நிலமும்"என்கிற நூலில் விரிவான கட்டுரை ஒன்று உள்ளது. நிற்க.

தமிழ் என்பது காகலாகாலத்திற்கும் மாறாத ஒரு வஸ்து அல்ல. காலந்தோறம் மாறுவதே மொழி பெரியார் தமிழை கறை படிந்த மொழியாக பார்த்தார். அதுதான் உண்மை. தமிழ்மொழி வடமொழி கலப்பானது. அக் கறை படிந்த மொழியால் எந்தவித உணர்வையும் வெளிப்படுத்த முடியாது. அது இனத்தூய்மையின அடிப்படையில் தூய்மைப்படுத்தப்பட்டு ஒரு தமிழ்கருத்துருவமாக கட்டப்பட்டதை பெரியார் கண்முன் கண்டவர்.
திருக்குறள் ஒரு உயர்ந்த நூல்தான். அதற்காக அதுகூறும் எல்லா பிற்போக்கு கருத்துக்களையும் ஏற்க முடியுமா? திருக்குறளையும் சிலப்பதிகாரத்தையும் ஒரு கேடயமாக்கிக் கொண்டு பெரியாரைத் தாக்கத் துணிகிறார்கள் இன்று. இவ்விரு நூல்களும் ஒரு பெண்ணிய வாசிப்பிற்கு உட்படுத்தப்பட்டால் இதன் உன்னதங்கள் பெண் உடலை எப்படி ஒரு ஆணிய துய்ப்புக் களமாக உருவமைக்கிறது என்பது வெளிப்படும். இப்படி ஒரு பகுத்தறிவற்ற பக்தியை இலக்கியங்கள் மீது ஆய்வு அற்ற முறையில் கொள்வதைதான் பெரியார் எதிர்த்தார். பெரியார் பெண்ணியநிலையில் இவற்றை எதிர்கொண்டதன் வெளிப்பாடே இவை.

சிலப்பதிகாரம் அறம்சார்ந்த இலக்கிம் (ஒரு பின்னோட்டக்காரர் சிரிப்பு சிரிப்பா வருது என்ற தனது அரிய கண்டுபிடிப்பை முன்வைத்தள்ளார் அவருக்காக) என்பதால், யதார்த்தில் அது எதை குறிநிலைப்படுத்துகிறது என்பதுதான் முக்கியம்। கற்பு நிலைபற்றி தமிழில் புராண அருந்ததிக்கு நிகராக கதைக்கும் ஒரு இலக்கியம். அதைதான் பெரியார் பிரச்சனைபடுத்துகிறார். பெண் ஊமையாக ஒரு பதுமையாக கணவனின் ஒரு துணை உறுப்புபோல இருப்பதை அதை நமது பாரம்பரியம் என்று கண்ணகியைக் காட்டி கொண்டாடுவதை அவர் எதிர்த்தார். சிலப்பதிகாரம் நடந்தேறிய காலகட்டத்தில் ஆரிய கலப்பு என்பது தீவிரமாக இருந்தது என்பதும் தமிழ் திருமணமுறை ஆரிய திருமணமுறையாக சிலப்பதிகாரத்தில்தான் சொல்லப்படுகிறது முதன்முதலில். அதனால் அதன் ஆரிய கலப்பினத்தன்மை இங்கு விவாதத்திற்கு உரியதாக பெரியாரால் மாற்றப்படுகிறது.

பெரியார் கூற்றுகள் காலம்-இடம் சார்ந்தவை। அவற்றை உயிரை பிரித்து விட்டு பிணத்தை வைத்துக் கொண்டு பேசுவதைப்போல பேசக்கூடாது। கும்மி என்ற பெயரில் எல்லா பூணைகளும் சாக்கைவிட்டு தாவிக் குதிக்க வைத்தவிட்ட அரைபிளேடுக்கு ஒரு பரிசுதான் அளிக்க வேண்டும். பெரியாரை ஒரு இந்துமத எதிர்ப்பாளராகவும், நாத்திகராகவும், பிராமண துவேஷியாகவும் கட்டமைத்து அவரை சமூக அசைவியக்கத்திலிருந்து புறந்தள்ளிவிட்டு வெறும் சிலையாகவும் வணக்த்திற்குரியவராகவும் இன்று மாற்றப்பட்டுவிட்டார். பெரியாரின் பல பரிமாணங்களை ஒற்றைப்பரிமாணமாகச் சுருக்கிவிட்ட நிலையே இது. பெரியார் என்பது தமிழ் என்கிற மொண்ணை சமூகத்தை உலுக்கிப் பார்க்க வந்த ஒரு மாபெரும் நிகழ்வு. தமிழ் என்கிற உணர்வை தனித்தமிழ் இயக்கத்தினரைவிட பரவலாக உருவாக்கியவர் பெரியார். இதுதான் இன்றைய வரலாறு. பெரியார் குறித்த எத்தகைய தீவிர விமர்சனத்திலும் இவ்வரலாற்றை நாம் மறுத்துவிடமுடியாது.

//இந்த அதிசயக் காலத்தில் எனது தாய்மொழி, எனது தாய்நாடு இதற்காக எனது உயிரை விடுவேன் என்று முட்டாள்தனமாகப் பிடிவாதம் பிடித்தால், நாம் எப்போது முன்னேறுவது? உலகம் நாளுக்கு நாள் நமக்கு நெருக்கமாக வந்து கொண்டிருப்பதை எண்ணிப் பார்க்க வேண்டாமா?//

எப்படி பெரியார் மிகச்சரியாக அரைபிளேடு போன்ற தமிழுக்காக உயிர் விடுபவர்களை கணித்திருக்கிறார் பாருங்கள்। மொழி இனம் நாடு தேசம் போன்றவை எல்லாம் கற்பிதங்கள்தான் அவற்றிகாக உயிர் விடுவதாக உதார் விடுவது "டூமச்" என்பதுடன் அது கடவுள் நம்பிக்கையைவிட பெரும் மூட நம்பிக்கை.

இப்பொழுது விவாதிப்பவர்களையே இது குறிநிலைப்படுத்துகிறது। வெளித் தோற்றத்தில் தழிழ் பற்று என்றும் உள்ளே சிண்டு முடியும் சாணக்கியத்தனமும் நடைபெறுவதைதான் பெரியார் "தேவடியாத்தனம்" (தடித்த வார்த்தை என்னுடையது அல்ல பெரியாருடையது) எனபதாக குறிப்பிடுகிறார்.

//போதாக்குறைக்கு ‘பெரியார் கல்லூரியில் படித்தவர்கள்’ என்றும் ‘நாங்கள் பகுத்தறிவுவாதிகள்’ என்றும் சொல்லிக் கொள்ளும் இன்றைய மந்திரிகள், ‘தமிழுக்கு, தமிழ் மொழிக்கு கேடு வந்தால் நாங்கள் பதவியை விட்டு வெளியேறி விடுவோம்’ என்று சொல்கிறார்கள் என்றால் இதில் என்ன பகுத்தறிவு இருக்கிறது? என்ன பெரியார் வாசனை இருக்கிறது?//

தெளிவாகவே இருக்கிறது. நண்பருக்கு இது புரிந்திருக்கும். தனது தொண்டர்களையே பக்தர்களாக்கும் மந்தைதனம் பெரியார் எதிர்த்த ஒன்று. அதனால்தான் அவர் தமிழையும் எதிர்த்தார்.
முத்தாய்ப்பாக பெரியார் கூறும் கீழ்கண்ட ஒரு வரி போதும் இந்த விவாதத்திற்கான பதில்।

//நமது நாட்டில் வேறு வழியில் பிழைக்க முடியாதவர்கள், தமிழின் பெயரால் பிழைக்கத் துடிக்கிறார்கள்। அவர்கள் துடிதுடிப்புத்தான், ‘தமிழைக் காக்க வேண்டும்’; ‘தமிழுக்கு உழைப்பேன்’, ‘தமிழுக்காக உயிர் விடுவேன்’ என்பது போன்ற கூப்பாடுகள். இதில் மற்ற மக்கள் சிக்குண்டு ஏமாந்து போகக்கூடாது. //

இறதியாக அரைபிளேடு அவர்களுக்கு நன்றி கூறக் கடமைப்பட்டிருக்கிறோம் இவ்வளவு தெளிவாக தேடிப்பிடித்து பெரியாரின் 'தமிழ்விரோத' கருத்துக்களை தொகுத்தமைக்கு. பெரியார் தமிழ் என்கிற இதைவிடப் பெரிய தவளைக் கூச்சல்களை எல்லாம் ஒற்றை ஆளாய் நின்று எதிர்த்து சமாளித்தவர். எல்லாப் புணிதங்களையும் அது மொழியாகட்டும் அல்லது அண்ணன், அம்மா, தந்தை என்கிற பந்தங்களாகட்டும் அல்லது ஆண்டான் என்கிற சமுக நிலையாகட்டும் எல்லாவற்றையும் பெரியார் தலைகீழாகப் போட்டுடைத்தார். பெரியார் கன்னடியர்களுக்காக பெரும் சேவையோ அல்லது மேற்கண்ட விவாதத்தைப்போல மறைமுக பற்றுதல்களையோ காட்டிவிடவில்லை.
இறுதியாக, பெரியாரை தமிழ்விரோதியாக காட்டலாம் அது ஒன்றும் தேசத்துரோகச் செயல் அல்ல. அத்தைகய துரோகிகள்தான் இன்று சகல சம்பத்துக்களுடன் பரிவாரம் சூள அனைத்து துறைகளிலும் கோலோச்சிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள். பெரியார் தமிழினத்திற்கு எதிராக திராவிட இனக் கருத்தாக்கத்தை கொண்டு வந்ததாக கூறுவது ஒரு வரலாற்றுத்தவறு. தமிழ்நாடு என்பது பெரியார் காலத்தில் இல்லை. அன்று இருந்த மெடராஸ் பிரசிடன்ஸி என்பது இன்றைய நான்கு திராவிட மாநிலங்களை உள்ளடக்கியதுதான். மலையாளத்தில் நிகழ்ந்த இழிநிலைக்கும் அவர் குரல் கொடுத்தவர் என்பது அரைபிளேடிற்கு மறந்திருக்காது. மீண்டும் கூறியதுகூறல் என்றாலும் பெரியார் என்பது ஒரு வரலாற்று நிகழ்வு அதில் விமர்சனங்கள் உண்டு அது சேற்றை வாரி இறைப்பதாக இருக்க்ககூடாது.
- அன்புடன்
ஜமாலன்.